W czasie uroczystości przyrzeczeń Duchowej Adopcji podczas Mszy św. w kościele, osobami składającymi przyrzeczenia opiekuje się animatorka względnie animator, którzy asystują przy ślubowaniu.

Na czym polega ich działalność animacyjna?
W działalności tej, dają się wyróżnić cztery etapy realizacji: zaszczepianie Duchowej Adopcji w parafii (również w zakonach, w seminariach  duchownych, w szkołach, na pieszych pielgrzymkach), obsługa uroczystości przyrzeczeń w kościele, utrwalanie Duchowej Adopcji w parafii (w stałych terminach przyrzeczeń, w nabożeństwach, spotkaniach w kole parafialnym D.A.) oraz upowszechnianie inicjatywy poza własną parafią.

ZASZCZEPIANIE DUCHOWEJ ADOPCJI W PARAFII
Animator rozpoczyna zaszczepianie Duchowej Adopcji w parafii, od próby uzyskania przychylności księdza proboszcza dla nieznanej mu jeszcze inicjatywy. Wcześniej jednak powinna tym tematem zainteresować jakąś grupę osób z parafii, z jakąś parafialną wspólnotą i otrzymać obietnicę podjęcia się adopcyjnego obowiązku. Potem razem z tymi osobami stara się wyjednać zgodę proboszcza na zorganizowanie, w najbliższe święto Matki Bożej, uroczystych przyrzeczeń dla tej grupy wiernych. Przedstawia też temat homilii, do wygłoszenia przez celebransa podczas uroczystej Mszy św. Jeśli uzyska zgodę ks proboszcza, ma otwartą drogę do dalszej działalności animacyjnej; jeśli natomiast ks. proboszcz odmówi, animatorka nie powinna nalegać, lecz spróbawać z taką samą propozycją udać się do innej parafii.

OBSŁUGA PRZYRZECZEŃ
Animatorka, na tym etapie, czyni starania aby uroczystościom przyrzeczeń nadać bogatą oprawę liturgiczną, by przyrzeczenia złożyła jak największa liczba osób, na oczach bardzo licznie zgromadzonych wiernych, z okazji ważnych uroczystości kościelnych.

W tym celu przygotowuje świece, omawia z celebransem program liturgii, a wcześniej jeszcze, na parafialnej tablicy ogłoszeń, zamieszcza interesującą i zachęcającą informację o mającej się odbyć uroczystości przyrzeczeń adopcyjnych. Również w ogłoszeniach parafialnych po Mszach św. poprzedniego tygodnia, powinny być podawane informacje o mających się odbyć przyrzeczeniach.

Podczas celebry przyrzeczeń, animator przekazuje wiernym informacje związane z Duchową Adopcją.

Po uroczystości przyrzeczeń animator organizuje spotkanie wspólnotowe adoptujących, podczas którego usiłuje zapoczątkować wspólnotowe spotkania parafialnego koła D.A. Takie spotkania prowadzić powinien animator pod opieką wyznaczonego przez ks. proboszcza kapłana. Program spotkań wspólnotowych może m.in. obejmować poradnictwo w zakresie praktyk adopcyjnych, nabożeństw w obronie życia, nauk i formacji duchowych w oparciu o tematy D.A., tematy związane z rodziną, małżeństwem które można znaleźć w naukach Katechizmu Kościoła Katolickiego, dzielenie się Bożonarodzeniowym Opłatkiem, i Wielkanocnym jajkiem itp.

UPOWSZECHNIANIE
Najskuteczniej, można upowszechniać Duchową Adopcję zaszczepiając ją w kilku innych parafiach, poza własną. Można to robić wprowadzając we wszystkie czynności animacyjne nowego kandydata-animatora z tejże parafii. Czynności te polegać będą na świadczeniu pomocy w głoszeniu słowa (dostarczenie referatu nt. obrony życia, i kryteriów Duchowej Adopcji), wyjednywaniu przychylności ks. proboszcza dla zaszczepiania inicjatywy w jego parafii itd. 

Animator może upowszechniać Duchową Adopcję publikując artykuły na jej temat, w mediach, publikując świadectwa własne i obce o owocach działalności adopcyjnej.

Dla poprawnego wypełniania swoich obowiązków animator Duchowej Adopcji powinien posiadać odpowiednie predyspozycje osobowe:
    - mieć poprawną formacje religijną
    - posiadać zdolność głoszenia słowa 
    - posiadać wiedzę nt. obrony życia nienarodzonych, ogólną orientację dot. medycyny prenatalnej, znać problematykę Duchowej Adopcji, stanowisko 
      Kościoła w sprawie ochrony macierzyństwa i rodziny (wiedzę taką można zdobyć posługując się Katechizmem Kościoła Katolickiego)

REGULACJE PRAWNE KODEKSU PRAWA KANONCZNEGO STANOWIĄCE OPARCIE DLA ZADAŃ ANIMACYJNYCH DUCHOWEJ ADOPCJI 
Kodeks Prawa Kanonicznego dopuszcza pełnienie niektórych posług liturgicznych przez świeckich wiernych. Nie różnicuje ich jednak kategoriami 
osób świeckich. 
"Tam, gdzie doradza konieczność Kościoła, z braku szafarza także świeccy... mogą wykonywać w ich zastępstwie posługę słowa i przewodniczyć modlitwie liturgicznej (KPK, kan. 230, par. 3). Mogą też wykonywać czynności lektora, komentatora, lub kantora" (KPK, kan. 230, par. 2). Świeccy wierni jednak nie mogą udzielać błogosławieństwa, która to czynność jest zastrzeżona dla szafarza (KPK, kan. 943). Zakres czynności pomocniczych w liturgii dotyczący świeckich wiernych - tak dozwolonych, jak i zastrzeżonych, obowiązuje również animatora Duchowej Adopcji

UTRWALANIE DUCHOWEJ ADOPCJI POGŁĘBIONĄ MODLITWĄ
Zbiorowa modlitwa adoptujących jest wyrażana najgodniej przez adorację Najświętszego Sakramentu, a intencje modlitwy w obronie życia, rodziny i Duchowej Adopcji, są tej adoracji najgłębszą i najbardziej powszechną potrzebą wiernych. Adoracja Najświętszego Sakramentu jest wielkim Dobrem uświęcającym i wspomagającym, dlatego powinna być gorliwie praktykowana. Na jej program mogą się składać np. rozważania Ojca Świętego, modlitwy, pieśni kościelne oraz cisza kontemplacyjna, a jej intencjami mogą być: zanoszone anonimowo modlitwy o uzdrowienie z postaborcyjnego syndromu, wypraszanie łask i darów Ducha Świętego potrzebnych matkom bezskutecznie oczekującym potomstwa, matkom w stanie błogosławionym oraz małżeństwom i rodzinom w najróżniejszych potrzebach życiowych. Takie adoracje poszerzają krąg osób potrzebujących wsparcia, są czynnikiem wzrostu pobożności parafian i inspirują do podejmowania adopcyjnego apostolstwa.

Z kolei, z gorliwości religijnej animatora Duchowej Adopcji wynika obowiązek zadbania, by adoracja trwała przez długi okres czasu i bez przerwy - od niej bowiem zależy, czy to dzieło będzie elementem trwałym w parafii, czy tylko jednorazową inicjatywą. Duchowa Adopcja może być uważana za utrwaloną w parafii, gdy proboszcz parafii potwierdzi włączenie jej do liturgii nabożeństw, wprowadzając przynajmniej jeden stały termin przyrzeczeń adopcyjnych w roku oraz Adoracje Najświetszego Sakramentu w obronie życia, rodziny i Duchowej Adopcji.

Dla udokumentowania, że Duchowa Adopcja została utrwalona w parafii w stałych terminach w roku przyrzeczeń adopcyjnych, wysyłane są deklaracje 
wsparcia tej inicjatywy podpisane przez ks. proboszcza na nasz adres.