Pielgrzymowanie jest praktyką religijną uniwersalną i ponadczasową, a dla chrześcijanina, peregrynacja jest naśladowaniem życia Świętej Rodziny, która pielgrzymowała pieszo na święto Paschy, z Nazaretu do Jerozolimy, gdzie 12-letni Jezus w swoim wystąpieniu w świątyni jerozolimskiej ukazał swoją wielką Misję, jako źródło wiary i nadziei dla całej ludzkości.

Pielgrzymka od samych początków była praktyką religijną spontanicznego szukania Boga. Strukturę pielgrzymowania tworzą trzy elementy: człowiek wierzący, droga, którą przebywa ku świętemu Miejscu oraz sacrum, a wszystko w pielgrzymce ma charakter sakralny: motyw, skłaniający do jej odbycia, cele i skutki jakie z niej wypływają, nieraz w sposób zaskakująco cudowny i nieoczekiwany. Jest to przestrzeń sakralna uświęcona celem, ku któremu prowadzi, intencjami oraz trudem drogi.

Pielgrzymka stanowi zawsze społeczny akt religijny. Od późnego średniowiecza pielgrzymowanie stało się praktyką masową, podejmowaną indywidualnie lub zbiorowo z różnych motywów: pielgrzymki dziękczynne, błagalne, pokutne lub wotywne, będące wypełnieniem złożonych ślubowań.

Pielgrzymki posiadały różne zasięgi uczestnictwa (pielgrzymki dalekie i bliskie, międzynarodowe, krajowe lub lokalne i o różnym składzie społecznym (miejskie, wiejskie, zawodowe, stanowe, parafialne).

Idąc śladem tych dywagacji o pielgrzymowaniu, warto poznać pewien szczególny rodzaj pielgrzymki, której owocem stało się r o z b u d z e n i e ważnej społecznie, bo dotyczącej życia ludzkiego, inicjatywy Duchowej adopcji.

Była to małżeńska pielgrzymka tylko dwojga osób w sędziwym już wieku.
Podejmował ją Zdzisław Arkuszyński z małżonką Krystyną. Podczas niemieckiej okupacji Polski, był więźniem politycznym w KL Auschwitz II Birkenau. Był naocznym świadkiem holocaustu. Zagrożony kilka razy utratą życia, został cudem ocalony przez Matkę Bożą, którą uwielbia i której wyraża wielką wdzięczność do chwili obecnej. Po wojnie, przez 40 lat wypełniał złożone w krytycznej chwili życia ślubowanie: "każdego roku koleją pielgrzymował do Jasnogórskiego Sanktuarium". Pomysł małżeńskiej pielgrzymki jako "pielgrzymki życia" powstał już w drugim, wdowim małżeństwie (a "pielgrzymami życia" nazwała ich pewna pani redaktor katolickiego czasopisma)

Pielgrzymka przewidziana była na 2-3 letni okres czasu. Podejmowana w intencji "obrony życia dzieci nienarodzonych" była swoistym, godnym naśladowania unikatem. Pielgrzymowali latem z przerwami na odpoczynek. Na 10-dniowe każdorazowe pielgrzymowanie wybierali się "w ciemno", nie rezerwując miejsc noclegowych i nie zabierając z sobą zapasu żywności, a jedynie materiały informacyjne dotyczące "obrony życia". Przez cały czas pielgrzymowania nigdy nie spali "pod chmurką" i "nie umierali z głodu". Upragnionym schroniskiem służyły, zawsze niezawodne, żeńskie klasztory i siostry zakonne. Porad i pomocy informacyjnej w zakresie "obrony życia" udzielali gdańscy obrońcy życia, m.in. p. Ewa Kowalewska Dyrektor HLI, s. Józefa Szłykowicz oraz p. Antoni Szymański z PFROŻ. Więcej szczegółów o "pielgrzymce życia", wyjaśnia załączone "ŚWIADECTWO O WYDARZENIACH, KTÓRE DOPROWADZIŁY DO ODKRYCIA INICJATYWY DUCHOWEJ ADOPCJI".

Owoce, jakie zrodziła ta pielgrzymka były cudowne, zaskakujące i nieoczekiwane:
* odkryta została Duchowa Adopcja, przeniesiona do Gdańska i zaszczepiona w 3 kościołach,
* rozbudzono Duchową Adopcję i otwarto drogę jej upowszechniania poprzez gdyńską sesję
konsultacyjną (patrz dok. nr 5),
* pielgrzymowanie K. i Z. Arkuszyńskich zostało ubogacone i uświęcone pielgrzymką do Ziemi Świętej,
* patronat nad Duchową Adopcją objęło Jasnogórskie Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski
i Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji,
* powstał Gdański Ośrodek Informacji D.A., służący informacją, kolportażem, wydawnictwem,
organizowaniem rekolekcji i współpracą z Centralnym Ośrodkiem na Jasnej Górze,
* ustanowiony został (przez przypomnienie) "Dzień Świętości Życia" (patrz dok. Nr 4),
* nastąpiła stabilizacja praktyk D.A. w parafiach przez utrwalanie i ochronę zasad ideowych,
* zapoczątkowano czynności uczynkowe (obok modlitewnych) Duchowej Adopcji w szkołach.

Na uwagę zasługuje fenomenalny splot wydarzeń zmierzających ku konkretnemu celowi. Naoczny świadek hitlerowskiego holocaustu w dziękczynieniu za ocalenie życia, podejmuje indywidualne pielgrzymowanie w intencji obrony zagrożonego życia dzieci poczętych. Efektem tego posłannictwa jest odkrycie, z woli Bożej Opatrzności, skutecznej inicjatywy wstawienniczej służącej obronie życia, w celu jej upowszechnienia. Przez 6 lat inicjatywa Duchowej Adopcji praktykowana była tylko w kościele przy ul. Długiej 3 w Warszawie (z małymi wyjątkami). Nagle rozbudziła się i poderwała do szerokiego rozpowszechniania na teren całego kraju.

_________________________________

Dokumenty 3/1 i 3/2
Listy polecające i uwierzytelniające od ks. proboszcza parafii macierzystej oraz od moderatora Ruchu Krzewienia Duchowej Adopcji przy kościele Ducha Świętego w Warszawie.

Dokumenty 3/3a-b
"Biuletyn pielgrzyma" (fragment), służył jako "legitymacja" w nawiedzanych sanktuariach Matki Bożej w Polsce. Zawiera mapkę miejscowości nawiedzanych oraz intencje pielgrzymowania. Biuletyn razem z materiałami na temat obrony życia poczętego był rozdawany wiernym oraz członkom wspólnot parafialnych.

Dokument 3/4
Świadectwo o tym, jak doszło do odkrycia Duchowej Adopcji na trasie pielgrzymowania.

Dokument 3/5
Spośród prawie 100 nawiedzonych sanktuariów Matki Bożej w Polsce, główną intencję "pielgrzymki życia" symbolizowały sanktuaria obrazujące "Historię Zbawienia": Zwiastowania NMP w Kazimierzu Dolnym, Matki Bożej Brzemiennej w Gdańsku i Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus w Kalwarii Pacławskiej, a ponadto Jasnogórskie Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski.

Dokument 3/6
Pielgrzymi w nawiedzanych sanktuariach modlili się, ale również upowszechniali Duchową Adopcję we wspólnotach parafialnych i wśród animatorów ruchów kościelnych.

Dokument 3/7
Odkryta w Warszawie Duchowa Adopcja została zaszczepiona i była praktykowana w gdańskich kościołach i sanktuarium.

Dokument 3/8
Cudownym zrządzeniem Bożej Opatrzności stała się pielgrzymka do Ziemi Świętej, która była ukoronowaniem podejmowanej misji.